با دانلود تحقیق در مورد تاريخ و مورخان اسلامى تا پايان دوران عباسى در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق تاريخ و مورخان اسلامى تا پايان دوران عباسى را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق تاريخ و مورخان اسلامى تا پايان دوران عباسى ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد تاريخ و مورخان اسلامى تا پايان دوران عباسى

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:30 صفحه

قسمتی از فایل:

در تاريخ بشرى، تمدن‏هايى كه تاريخ مكتوب ندارند روايت‏خود را به آيندگان اختصاص داده و تمايل چندانى به حفظ اعمال اجداد خود نشان نمى‏دهند. خلاف آن در مورد تمدن‏هاى سامى و غير سامى صادق است كه از قديم الايام در سواحل مديترانه و آسياى غربى جانشين يكديگر شده‏اند. همان طور كه پيدايش خط، تسهيلاتى را براى ثبت رفتار و مراسم انسان‏ها به وجود آورد، ويرانه‏هاى آثار باستانى نيز يادآور گذشت زمان و توالى انسان‏ها است. قرآن نيز اشاراتى به گذشته بشر دارد و نظر تاريخى خود را در چارچوب يك طرح الهى بيان مى‏كند، هم‏چنين شعر عرب به توصيف اعمال قبايل كوچك پرداخته و به آن‏ها ارج مى‏نهد. با وجود اين، اعراب مسلمان در آغاز درك تاريخى خود را نشان نداده‏اند، زيرا آن‏ها فاقد آثار مكتوبى بودند كه بتوان آن را [اثرى] تاريخى ناميد.

به دليل يكدست نبودن اطلاعات ما از مناطق و دوران‏هاى مختلف، نمى‏توان فهرست كاملى از متون تاريخ‏نگارى ارائه داد. در آغاز بحث تاكيد بر اين نكته ضرورى است كه در گزينش آثار تاريخى براى بحث‏يا چاپ، همانند آثار ادبى معيار واحدى وجود ندارد. هر چند كه ارزش عقلانى يا هنرى يك اثر مى‏تواند در گزينش آن مؤثر باشد و نوشته‏هايى نيز از جهت‏سندى اهميت‏خاص دارند، اما بديهى است كه تدوين دوباره گذشته مهم‏ترين فايده يك اثر تاريخى است; به عبارتى حتى نوشته‏اى كه از ارزش حد متوسط برخوردار است، مى‏تواند مورد توجه باشد. بايد به يادداشت كه در تدوين مجدد تاريخ، نوشته‏هايى كه متضمن شاهد مستقيم‏اند نسبت‏به تاليفات متاخرتر از اولويت‏برخوردارند. (البته اين امر كه نوشته‏هاى متاخر ممكن است‏حاوى شواهد بنيادى باشند، از اين مورد مستثنا است).

«تاريخ‏» بهترين كلمه عربى است كه براى ترجمه [ history ] به كار برده شده است. هر چند كه از نظر ريشه لغوى ابهاماتى وجود دارد اما آن در مورد روايت‏هاى تاريخى و فرهنگ‏هاى زندگى‏نامه‏اى به كار برده مى‏شود. اما در هر دو مقوله نوشته‏هايى وجود دارد كه نمى‏توان آن‏ها را تاريخ ناميد. لغات ديگرى مانند «اخبار»، «سيره‏» و «طبقات‏» در مقابل تاريخ قرار دارند كه براى نوشته‏هايى مشابه با آثار تاريخى به كار برده مى‏شوند. به نظر نمى‏رسد تا قرن سوم هجرى كه تاريخ به صورت علم مدون درآمد، خود كلمه تاريخ در نوشته‏ها استفاده شده باشد. چند نسخه خطى قديمى نيز با عنوان تاريخ آغاز مى‏شوند كه احتمالا اين وجه تسميه را نسخه برداران متاخر به آن‏ها افزوده‏اند.