آنمي آپلاستيك سندرمي است كه با مغز استخوان هيپوسلولر بدون افزايش تعداد سلولهاي بلاست يا فيبروز به همراه پان‌سيتوپني محيطي مشخص مي‌شود. بنابراين بيماران، از آنمي ناشي از كاهش گلبولهاي قرمز خون رنج مي برند و همچنين به علت كاهش WBC و كاهش پلاكت به ترتيب دچار عفونت و خونريزي مي‌شوند.

برآورد دقيقي از بروز بيماري در بسياري از كشورها وجود ندارد اما در مورد اينكه اين بيماري در جوامع شرقي شايع تر از جوامع غربي است توافق وجود دارد(2)؛ بطوريكه بروز ساليانه آنمي آپلاستيك در اروپا 2 در ميليون نفر بوده است  در حاليكه در تايلند بروز ساليانه 5-9/3 در ميليون نفر و در ساير نواحي آسيا 7-5 در ميليون نفر نيز گزارش شده است (3و4). برآورد اوليه نشان مي‌دهد كه شيوع آنمي آپلاستيك در مشرق زمين حداقل 5-3 برابر شيوع آن در جوامع غربي مي‌باشد (5). تشخيص اين بيماري بر اساس اتوپسي در ژاپن نسبت به اروپا و آمريكا 3 برابر بوده است(6). اين تفاوت در ميزان بروز مي تواند به علت تفاوت در مواجهه با فاكتورهاي محيطي ارجمله ويروسها، داروها و مواد شيميايي باشد يا به علت تفاوت در زمينه ژنتيكي، كرايترياهاي تشخيصي و طراحي مطالعه باشد (7.