با دانلود تحقیق در مورد ايران و پیش نیازهای جامعه اطلاعاتی‌ در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق ايران و پیش نیازهای جامعه اطلاعاتی‌ را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق ايران و پیش نیازهای جامعه اطلاعاتی‌ ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد ايران و پیش نیازهای جامعه اطلاعاتی‌

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:14 صفحه

قسمتی از فایل:پيش درآمد
يک داستان واقعي: با مدير عامل شرکت معروفي در تهران وعده دارم. در راه متوجه ميشوم که نشاني دقيق را همراه ندارم اما شماره تلفن شرکت را در حافظه موبايل ذخيره کرده ام. از متصدي تلفنخانه ميخواهم که نشاني شرکت را بگويد که امتناع ميکند و ميپرسد که هستم و براي چه نشاني را لازم دارم. توضيح ميدهم که با آقاي ... مدير عامل شرکت وعده ملاقات دارم اما قانع نميشود و مرا به دفتر مدير عامل وصل ميکند. منشي مدير عامل از قراري که منشي ديگر تنظيم کرده خبر ندارد و بايد با شخص ايشان هماهنگ کند، اما ايشان هنوز نيامده اند. توضيح من قانعش نميکند و در نهايت درخواست من براي تماس با موبايل آقاي مدير عامل را ميپذيرد. دوباره بعد از پنج دقيقه زنگ ميزنم و تا حدود يک ربع تلفن مشغول است. بالاخره موفق به برقراري تماس ميشوم و اين بار معلوم ميشود که مدير عامل در دسترس نبوده است. با اصرار من براي گرفتن نشاني نهايتا تلفن به بخش حراست وصل ميشود و پس از پر کردن فرمي در قد و قواره فرمهاي سازمان سنجش کشور از پشت تلفن نهايتا موفق به کسب نشاني نميشوم! بالاخره آنقدر در حوالي شرکت در خيابان ميمانم تا آقاي مدير عامل (با نيم ساعت تاخير) به شرکت برسد و منشي مهربان که لطف کرده و تلفن مرا يادداشت کرده است زنگ ميزند و نشاني را مي‌دهد تا با حدود يک ساعت تاخير به قرار ملاقات برسم. نکته جالب انکه بر روي ميز مدير عامل، روزنامه‌اي است که آگهي استخدام شرکت را با ذکر نشاني کامل و همه تلفنها و فکس و... درج کرده است. ۱. از منظر فني، آنچه زير بناي جامعه اطلاعاتي است (و به عبارتي جزء «لازم» آن)، شبکه اطلاعاتي است تا امکان عرضه و تبادل سريع اطلاعات را فراهم کند. اين شبکه به طور ساده از کامپيوترهاي متصل به هم تشکيل شده است. حال ممکن است اين کامپيوترها به شبکه جهاني اينترنت متصل باشند يا اينکه در قالب شبکه‌هاي محلي شکل گرفته باشند. به هر حال، در تعريف جامعه اطلاعاتي اين وسوسه وجود دارد که بتوان گفت اگر در جامعه‌اي شبکه وجود دارد و کاربران به آن شبکه (در هر سطحي از امکانات) دسترسي دارند، ميتوان گفت جامعه اطلاعاتي شکل گرفته است. يعني صرفا با تکيه بر بستري که امکان تبادل اطلاعات را فراهم مي‌کند. اما آيا صرف وجود يک شبکه ارتباطي براي سخن گفتن از جامعه اطلاعاتي «کافي» هم هست؟ پاسخ کوتاه اين است: نه! ۲. آنچه زيربناي جامعه اطلاعاتي است، همانطور که از اين واژه بر مي‌آيد «اطلاعات» است و براي پاسخ دادن به جايگاه ايران در جامعه اطلاعاتي بايد قبل از هر چيز به ميزان توليد اطلاعات در کشور توجه کرد. منظور از اطلاعات، اطلاعات مبتني بر مطالعات منظم و پژوهشهاي علمي و نيز آمار است که به طور منظم گرداوري و به روز ميشوند. در اغلب کشورها وظيفه گردآوري و انتشار اين اطلاعات، بر عهده مراکز تحقيقاتي و پژوهشي است که فارغ از جهتگيريهاي سياسي يا ملاحظات اجرايي که کم و بيش مد نظر مديران اجرايي قرار ميگيرد، نسبت به جمع اوري اطلاعات و تحليل و طبقه بندي آن اقدام کنند و ضعف کشور در اين زمينه بارها مورد تاکيد قرار گرفته است. هر چند اخيرا تعداد سايتهاي اطلاعاتي فارسي رشد بسزايي يافته است (که خود مرهون پشتياني از زبان عربي و فارسي توسط شرکت مايکروسافت و وضع استانداردهاي مناسب در اين زمينه است) و از جمله ميتوان به رشد انفجاري وبلاگهاي فارسي اشاره کرد، اما اطلاعات غيرمستند و ويرايش نشده گرچه ميتواند به عنوان بخشي از جريان جامعه اطلاعاتي محسوب شود، اما نهايتا نمي‌تواند مبناي جامعه اطلاعاتي قرار گيرد. کما اينکه در امريکاي شمالي نيز جامعه اطلاعاتي به خاطر وجود وبلاگها پديد نيامده است. ۳. بحث ديگر در خصوص حوزه اطلاعات و جامعه اطلاعاتي، ميزان اعتماد کاربران به اطلاعات است و اين اعتماد به دست نمي‌آيد مگر در طي يک فرايند طولاني به همراه تجارب مثبت. به عنوان مثال، اگر اطلاعات منتشر شده در يک سايت اينترنتي حاوي تلفن و نشاني، اغلب قديمي باشند کمتر کسي تمايل به استفاده از آن خواهد داشت. اين امر در مورد مقوله‌هاي اجتماعي و خبري از حساسيت بيشتري برخوردار است. زيرا به هر حال نظارت در دنياي ديجيتال به اندازه شيوه هاي سنتي نيست و به راحتي ميتوان در عرض مدت کوتاهي با ارائه اخبار ضد و نقيض اعتماد مخاطبان را زايل کرد. اين امر در کشورهايي که عموما خدمات اطلاع رساني بسته هستند بيشتر رخ ميدهد و اغلب کاربران با پيش فرض منفي به سراغ رسانه هاي غيررسمي ميروند. ۴. عنصر ديگر، فرهنگ به اشتراک گذاشتن اطلاعات است. در حالي که در اغلب کشورهاي جهان اسم و مشخصات و تلفن افراد حقيقي نيز در اختيار همه است، در ايران اطلاعات اصولا مقوله‌اي امنيتي محسوب ميشود. داستاني که در ابتداي اين يادداشت ذکر شد مثال خوبي است که گوشه‌اي از فرهنگ جاري کشور را به نمايش ميگذارد. مثالهاي متعدد ديگري از بوروکراسي مهيب اداري که منحصرا محصول همين فرهنگ عدم ارائه اطلاعات است را ميتوان ذکر کرد که در حوصله اين گفتار نميگنجد. ۵. «ميزان کارايي اطلاعات در روند تصميمگيري و موفقيت» موضوع ديگري است که بايد مورد توجه قرار گيرد. واقعا دسترسي به اطلاعات (با فرض اينکه اطلاعات دقيق توليد شود و در اختيار قرار گيرد)تا چه حد در ميزان موفقيت يک تصميمگيري موثر است؟ فرض کنيد که شرکتي بتواند به موقع به اطلاعات مناسب يک فعاليت تجاري دست پيدا کند (مثلا براي بازاريابي محصولات خود).