با دانلود تحقیق در مورد تاریخچه اسماعيليه در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق تاریخچه اسماعيليه را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق تاریخچه اسماعيليه ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد تاریخچه اسماعيليه

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:25 صفحه

قسمتی از فایل:

تاريخچه اسماعيليه

تلخيص از دائرة المعارف بزرگ اسلامى، ج 8، ص 681

فرهاد دفترى

اسماعيليه، يكى از فرق شيعه كه در اواسط قرن 2ق/8م پديدار گشت و سپس به شاخه‏ها و گروههايى چند منقسم شد. اسماعيليان، همچون شيعيان امامى، امامت را به نص مى‏دانستند، اما درباره سلسله امامان پس از امام صادق (ع) ، با ديگر پيروان آن امام دچار اختلاف گشتند. اين فرقه نام خود را از اسماعيل فرزند امام جعفر صادق (ع) گرفته است.

اسماعيليان و نخستين تشكلهاى فرقه‏اى: با رحلت امام صادق (ع) در 148ق/765م، پيروان آن حضرت از ميان شيعيان امامى به گروههايى منقسم شدند كه دو گروه از آنها را مى‏توان به عنوان نخستين گروههاى اسماعيلى شناخت. طبق برخى روايات، امام صادق (ع) ابتدا فرزند ارشد خود اسماعيل را به جانشينى برگزيده، و نص امامت را بر او قرار داده بود، ولى طبق روايت اكثر منابع، اسماعيل چند سال قبل از پدر، وفات يافته بوده است.

يكى از دو گروه مورد بحث، مرگ اسماعيل را انكار كردند و در انتظار رجعت او به عنوان امام قائم و مهدى موعود باقى ماندند. اين گروه را اسماعيليه خالصه يا واقفه ناميده‏اند .

گروه دوم از اسماعيليان نخستين، مرگ اسماعيل بن جعفر در زمان پدرش را پذيرفته بودند و پس از وفات امام صادق (ع) ، فرزند ارشد اسماعيل، محمد را به امامت شناختند. اين گروه به «مباركيه» معروف شدند.

معاصران اسماعيليان نخستين، غالبا آنان را باطنيه يا ملاحده يا قرامطه خطاب مى‏كردند، ولى خود اسماعيليان نخستين نهضتشان را «دعوت» يا «دعوت هاديه» مى‏ناميدند.

اسماعيل و محمد بن اسماعيل: اطلاعات موجود درباره اسماعيل بسيار محدود است. منابع اسماعيلى مطالب مشروح و دقيقى درباره شرح حال او ذكر نمى‏كنند. از سوى ديگر، منابع اثنا عشرى كه به اسماعيل اشاره دارند، به علت جانبدارى از امامت حضرت موسى كاظم (ع) ، نسبت به اسماعيل، منابعى بى‏طرف شناخته نمى‏شوند.

تاريخ ولادت اسماعيل نامعلوم است، ولى گفته شده كه وى حدود 25 سال از برادر ناتنيش امام موسى كاظم (ع) بزرگتر بوده است. تاريخ وفات اسماعيل نيز روشن نيست؛ مى‏توان گفت كه وفات او بين سالهاى 132ـ145ق اتفاق افتاده است.

درباره محمد بن اسماعيل، هفتمين امام اسماعيليه، نيز اطلاعات چندانى در دست نيست. محمد فرزند ارشد اسماعيل بوده كه بنا بر روايات، هنگام فوت پدر 26 سال داشته است و تولد او به احتمال قوى بايد در حدود سال 120ق/738م واقع شده باشد. وى اندكى پس از 148ق/765م كه اكثر شيعيان امامى حضرت موسى كاظم (ع) را به امامت شناختند، از محل سكناى خانوادگى خود مدينه به عراق مهاجرت كرد و زندگى پنهانى خود را آغاز نمود و به همين سبب به «مكتوم» اشتهار يافت. اين مهاجرت مبدأ «دوره ستر» در تاريخ اسماعيليان نخستين است كه تا هنگام تأسيس خلافت فاطميان و ظهور امام اسماعيلى به طول انجاميده است.

سلسله امامان نزد اسماعيليان نخستين: به نظر مى‏رسد كه با وفات محمد بن اسماعيل، مباركيه به دو شاخه منشعب شده‏اند و تنها گروه بسيار كوچكى تداوم امامت را در اخلاف محمد بن اسماعيل پذيرفتند. گروه ديگر، شامل اكثر مباركيه، مرگ محمد بن اسماعيل را انكار كردند و در انتظار رجعت وى به عنوان امام قائم و مهدى موعود باقى ماندند. اين گروه بعدها به طور اخص به نام قرامطه شهرت يافتند.

در فهرست امامان كه بعدا مورد قبول اسماعيليان فاطمى قرار گرفت، حضرت على (ع) مقام مهمترى به عنوان «اساس الامامه» يافت و در نتيجه، فهرست با نام امام حسن (ع) آغاز مى‏گرديد و نام اسماعيل بن جعفر نيز همواره به عنوان ششمين امام در فهرست جاى داشت. اين ترتيب براى شمارش نخستين امامان اسماعيليه، هنوز مورد قبول اسماعيليان مستعلوى است، حال آنكه اسماعيليان نزارى كه معتقد به برابرى و يكسان بودن مقام تمام امامان هستند، فهرست خود را با نام حضرت على (ع) آغاز مى‏كنند و سپس امام حسين (ع) را به عنوان دومين امام خود مى‏آورند. نزاريان نام امام حسن (ع) را در فهرست خود ذكر نمى‏كنند.