تاريخ سكونت در يزد به هزاره سوم قبل از ميلا د برمي گردد.

استان يزد به مركزيت شهر يزد تقريباً در مركز كشورمان قرار گرفته است. اين استان از شمال و غرب به استان اصفهان، از شمال شرقي به استان خراسان، از جنوب غربي به استان فارس و از جنوب شرقي به استان كرمان محدود مي شود. استان با مساحت تقريبي 8/128 هزار كيلومتر مربع در حدود 7/6 درصد مساحت كل كشور را در بردارد و از اين حيث پس از استان هاي خراسان، سيستان و بلوچستان و كرمان در رتبه چهارم قرار دارد. طبق آخرين تقسيمات كشوري، 10 شهرستان شامل ابركوه، اردكان، بافق، تفت، خاتم، صدوق، طبس، مهريز، ميبد و يزد، 20 بخش، 21 شهر و 51 دهستان در استان وجود دارد. استان يزد به دليل حضور در قلمرو سلسله جبال مركزي ايران، از ناهمواري ها و كويرهاي متعددي تشكيل شده است. اين ناهمواري ها شامل كوه ها و تپه هاي پاي كوه، دشت ها و جلگه ها، بيابان ها، مناطق شور و كويرها و تپه هاي ماسه اي مي باشد. در استان دو رشته كوه مجزا كه شامل كوه هاي مركزي و كوه هاي شمالي و شرقي مي شود وجود دارند. رشته كوه شير كوه، قسمت هاي مركزي استان را از بخش غربي (چاله ابرقو) جدا مي كند. اين ارتفاعات عمدتاً از برف و يخ پوشيده بوده و نقش مهمي در حيات شهرهاي يزد، تفت و مهريز ايفا مي كنند. با اين وجود، وضعيت اقليمي استان يزد گرم و خشك است كه دليل آن قرار گرفتن در كمربند خشك جهاني و دوري از درياهاي آزاد و خليج فارس مي باشد. وضعيت بارندگي سالانه استان نشان مي دهد كه يزد پس از زاهدان داراي كم ترين ميزان بارندگي در سال است. براي مثال، در سال 1381 در حدود 62 ميلي متر بارندگي در يزد گزارش شده است . بدين ترتيب، آب و هواي استان در زمستان سرد و نسبتاً مرطوب و در تابستان گرم و خشك است.