با دانلود تحقیق در مورد فوکو ، مارکسیسم و تاریخ در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق فوکو ، مارکسیسم و تاریخ را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق فوکو ، مارکسیسم و تاریخ ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد فوکو ، مارکسیسم و تاریخ

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:122 صفحه

قسمتی از فایل:

پیشگفتار مترجم :

مارک پوستر در کتاب حاضر ، روشها ( تبارشناسی و باستان شناسی) و مقولات (گفتمان/عمل ، فن آوری های قدرت) تحلیلی موجود در آثار متاخر فوکو  را  به نظریه انتقادی رادیکال پیشنهاد می کند. او برای انجام این کار  تلاش می ورزد تا از  نگاه معمول ساختارگرا یا پساساختاگرا به فوکو پرهیز کرده و ظرافت فوکو در درک  سلطه ی موجود در گفتمان ها  و  کنش های نهادین را به نظریه انتقادی سرایت دهد.  او در فصل اول با نام " فوکو و سارتر" نشان می دهد که فوکو  با رادیکالیسم خود در دهه هفتاد و تحت تاثیر رویداد می 68 ، به مسائل مد نظر مارکسیسم غربی نزدیک تر می شود . همراستا با انگیزه مولف جهت نزدیک تر ساختن فوکو به نظریه انتقادی ، هدف فرعی مترجم نیز زدودن چهره  راست گرا و محافظه کاری است که از فوکو در ایران ترسیم شده است.  با این حال  ، این به معنای تایید نظرات پوستر و علی الخصوص دیدگاه تقلیل گرای او از مارکسیسم نیست. در این خصوص ذکر چند نکته ضروری است.

پوستر در  ابتدای فصل اول کتاب اعلان می کند که  بحث خود از  مارکسیسم را به مارکسیسم غربی محدودخواهد نمود اما در فصول بعدی وقتی به بررسی برتری های روش شناسانه ی فوکو بر  دیدگاه مارکسیستی از شیوه تولید می پردازد ، صرفا به نقد چشم انداز محدودی از مارکسیسم سنتی یعنی نقد اقتصاد سیاسی روی می آورد. گواه ظاهری امر آنکه او  در مقایسه ی خود حتی  یک نقل قول از مارکسیسم های غربی ذکر نمی کند. او  محدودیت های چشم انداز نقد اقتصاد سیاسی را محدودیت کل مارکسیت ها قلمداد می کند. این پیش فرض پوستر درست نیست که چشم انداز نقد اقتصاد سیاسی را به عنوان تنها نقطه ی آغازگاه تحلیل برای مارکسیسم بدانیم . نه شیوه ی تولید نزد مارکسیسم  علت العلل رخدادهای تاریخی است و  نه تحلیل طبقاتی تنها روش شناسی و شیوه تحلیل مارکسیستی . در نهایت نتیجه ای که او می تواند از بحث بگیرد چندان با ارزش نیست . هیچ انسان عاقلی انتظار ندارد که نقد اقتصاد سیاسی سرمایه داری قرن نوزدهم   بتواند  آرایش های جدید سرمایه داری پیشرفته در قرن بیستم را  توضیح دهد.

پوستر  فرض می گیرد که مارکسیسم تمامی مناسبات اجتماعی را  بر اساس شیوه تولید توضیح می دهد . اما وقتی او به نقد تکامل گرایی در مارکسیسم و به نفع ناپیوستگی های تاریخی روش فوکو می پردازد تکامل گرایی مارکسیسم را ، تکامل خرد و سوژه ( به سبک روشنگری  و نهایتا هگلی)در نظر می گیرد و نه تکامل ابزار تولید.  او با این دست مغلطه ها نتیجه می گیرد که مارکس نتوانست از پیشفرضیات روشنگری بگریزد. آنچه در تحلیل فوکو و پوستر غایب است مفهوم سنت است. برای تغییر  سلطه در عقلانیت موجود ( سنت) باید ابتدا این عقلانیت را پذیرفت و سپس از طریق رفع تضادهای آن (تضاد نظام های فلسفی نزد هگل و تضاد مناسبات اجتماعی و تولیدی نزد مارکسیسم ) بر سنت چیره شد . بنابراین از لحاظ دیالکتیکی ، اتکای مارکس به سنت روشنگری برای نقد و فراروی از آن ضروری است و این را نباید به معنای ناتوانی مارکس از فرارفتن از پیش فرضیات روشنگری دانست.

پوستر نشان می دهد که تبارشناسی نیچه ای و فوکویی با نمایش تفاوت زمان حال با زمان گذشته ، روابط موجود در زمان حال را غیر بدیهی ، غیر طبیعی  و تاریخی می کنند. مشخص نیست که پوستر از چه روی طبیعی زدایی را برتری تبارشناسی بر روش شناسی دیالکتیکی می داند در حالی که روش شناسی دیالکتیکی در طبیعی زدایی تمامی تصورات  لیبرال ها ( مانند وضعیت طبیعی و یا بازار آزاد یا مالکیت خصوصی ) پیشتاز  است.  در ضمن  درک تفاوت زمان حال با گذشته  و مشروعیت زدایی از  دانش کنونی ، صرفا آگاهی از سلطه را به دنبال می آورد بی آنکه مسئله ضرورت تاریخی را پیش بکشد که یکی از الزامات مبارزه برعلیه سلطه است. ادامه ی نقد دیدگاه پوستر از مارکسیسم را می توان به اندازه همین کتاب به درازا کشاند ، نتیجه ی شخصی من این است که نقد پوستر از مارکسیسم برخلاف تصویر  و امکان های رادیکالی که او از  روش تحلیلی فوکو ارائه می دهد ،  ارزش چندانی ندارد.

مقدمه

 این کتاب در قالب مجموعه ای از مقالات  به بررسی ارزش نظری آثار اخیر فوکو  برای نظریه و تاریخ اجتماعی می پردازد. آثار  فوکو  از زمان 1968 به بعد ( "انضباط و مجازات" ، " تاریخ تمایل جنسی" و  شماری از نوشته های کوتاهتر )  پیشرفت های مهمی در نظریه اجتماعی  و  نوشتن تاریخ ِ اجتماعی بدست آوردند. هدف من این است که این پیشرفت ها را از دیگر جلوه های  اندیشه فوکو که آنها را کمتر سودمند یافتم جدا نمایم.  قصد ارزیابی از کل اثر فوکو را ندارم بلکه تنها بر جنبه های خاصی از آن تمرکز می کنم.

در پایان کار فوکو را در یک مسئله مضاعف قرار میدهم : نظریه ی انتقادی رادیکال و آرایش اجتماعی جدید که آنرا شیوه ی اطلاعات می نامم. اگرچه سیاست های فوکو مبهم است  اما آثار  او در رابطه ای سودمند با نظریه انتقادی قرار می گیرند. همانطور که نشان خواهم داد او مدلهای تحلیلی ارائه می کند که دربردارنده ی عناصر تحلیلی است ؛ به خوبی تفسیر شده و جهت گیری های جدیدی را برای نظریه ی انتقادی می گشاید. جهت گیری هایی که می توان نظریه انتقادی را از بن بست های کنونی بیرون بکشاند. اما این جهتگیری های جدید   تنها وقتی آشکار می شوند که  تحولات مهم در آرایش اجتماعی جامعه پیشرفته شناخته شوند. در پایان عبارت نامقتضی "شیوه ی اطلاعات" را ارائه کردم تا این تغییرات را نشان داده  و موقعیت کنونی را با مفهوم مارکسی ِ شیوه ی تولید مقایسه نماید.

اصطلاح شیوه ی اطلاعات نشانگر تجارب زبانی جدید قرن بیستم  است کع با  پیشرفت های الکترونیک و فن اوری های مرتبط با آن همراه شده است. این کتاب درباره شیوه ی اطلاعات نیست و من تلاش نکرده ام تا این اصطلاح را در یک نظریه کامل شرح دهم. با این وجود توسعه ی این اصطلاح را ضروری یافتم تا پیشروی های نظری که در آثار فوکو یافتم را روشن ساخته  و  این پیشرفت ها را با سنن نظریه انتقادی مبتنی بر مفهوم شیوه ی تولید مقایسه نمایم.  برای کار بیشتر  ارائه نظریه ی جامعی از شیوه ی اطلاعات را پیشنهاد می کنم.

دو فصل اول سعی می کند تا  رابطه ی آثار اخیر فوکو را با مارکسیسم غربی و متون کلاسیک مارکس بررسی کند. فصول بعدی  رابطه ی پیشرفت های نظری در دو فصل اول را در مورد  متون تاریخی "انضباط و مجازات" و " تاریخ ِ تمایل جنسی" می آزماید. مسئله ی مد نظر  سودمندی نوشته های فوکو  برای نوع جدیدی از تاریخ اجتماعی است.

فوکو و سارتر

در جهان انگلیسی زبان اغلب فوکو را  یک پساساختارگرا لحاظ می کنند. اندیشه های وی  در رابطه با اندیشه های دریدا و لکان بررسی می شود. اگرچه برای قرار دادن فوکو در حوزه پساساختارگرایی دلایل خوبی وجود دارد، اما به منظور ایجاد یک راهبرد جایگزین او را می توان ادامه  و گسستی از سنت مارکسیستی تشریح کرد. در این کتاب من فقط مارکسیسم غربی را مد نظر قرار خواهم داد. کنار هم گذاردن فوکو و مارکسیسم غربی خصوصا وقتی مفید است که  آثار متاخر او را در نظر بگیریم . چرا که در این آثار مسئله  "تعهد سیاسی"  برجسته است. " انضباط و مجازات " (Discipline and Punish )  و "تاریخ  ِ تمایل جنسی"( The History of Sexuality) را  می توان واکنش فوکو به رویدادهای می 68 در فرانسه تفسیر نمود که با کشف یک موضع سیاسی و نوین ِ  چپ گرا ، نقد سنتی ِ سرمایه داری  و دفاع از طبقه کارگر را به حالت تعلیق نگاه می دارد. اگر مارکسیسم غربی به منزله واکنشی نظری به بن بست های مارکسیسم کلاسیک در مواجهه با رویدادهای جنگ جهانی اول تا جنگ جهانی دوم ظهور نمود ، کتاب های اخیر فوکو را هم می توان پاسخی نظری به مشکلات مارکسیسم غربی در مواجهه با تحولات دهه 60 و صورت بندی های جدیدی دانست که از آن زمان به بعد ظهور نمود. 1

مارکسیسم غربی ، اصطلاحی که مرلوپونتی در دوره پست از جنگ ابداع کرد ، اغلب به منزله واکنشی به محدودیت های نظری لنینیسم و سوسیال دموکراسی  ِ بین الملل دوم تعریف می شود. خاستگاه آن به جرج لوکاچ و آنتونیو گرامشی باز می گردد ، اما نماینده ی اصلی آن آثار مکتب فرانکفورت در آلمان 2 و مارکسیست های اگزیستانسیال در فرانسه  ی بعد از جنگ جهانی دوم بود. 3 به طور کلی مارکسیسم غربی را باید تعریف ِ دوباره ی جایگاه سوژه در نظریه مارکسیستی دانست که در اثر رویاروی ِ مواضع مارکسی با پیشرفت های روشنفکری اخیر از قبیل روان کاوی و اگزیستانسیالیسم بوجود آمد. مارکسیست های غربی  مشکلات معرفت شناسی موجود در دیالکتیک مارکسیستی  را  نیز بررسی  می کردند.آنها با دستیابی دوباره به ریشه های هگلی ِ  مارکسیسم 4 و محدودترکردن محتوای متافیزیکی موجود در اندیشه دیالکتیکی حتی بیش از آنچه مارکس انجام داده بود5  ، نهایتا توجه نظریه انتقادی را از  ابزارها و روابط تولید به طرف زندگی و فرهنگ روزمره جلب نمودند.  در هر حالت  یک مسئله ی آزار دهنده آنها را تعقیب می کرد: آیا آنها همچنان مارکسیست بودند یا فقط روشنفکرانی ناراضی اند؟ در کل به سازمانهای سیاسی مارکسیستی وفاداری نداشتند یا  اگر  وفاداری وجود داشت ، کم اثر بود. در بهترین حالت از لحاظ نظری موقعیت آنها به عنوان مارکسیست  مبهم بود. به سختی معلوم است که آیا آثار آنها تکمیل کننده ی مفاهیم مارکسیسم کلاسیک درباب شیوه تولید است یا یک تجدید نظر کلی در آموزه مارکسیسم که تنها روح کلی نقد اقتصادی سیاسی را حفظ کرده است. این مسائل خصوصا در حوزه سیاسی  مشکل زا  بودند چرا که مارکسیست های غربی هیچ تماس ارگانیکی با مبارزه طبقاتی نداشتند. رویدادهای می 68 همه چیز را تغییر داد  چرا که در این رویدادها جنبش رادیکال  در بیرون از پارامترهای احزاب مارکسیستی ظهور نمود و یک مبنای سیاسی برای یک نظریه انتقادی جدید فراهم  آورد.حداقل در این موقعیت تاریخی می توان رابطه آنها با مارکسیسم را مشخص نمود.