مقدمه

پيشينه طرح موضوع داده‏كاوي به دهه 1980 و به صورت جدي، به دهه 1990 برمي‏گردد. پيش از آن٬ از سيستم‏هاي جمع‏آوري و مديريت داده‏ها و اصطلاحاً لايروبي داده‏ها استفاده مي‏شد٬ اما به مرور زمان٬ استخراج و كشف سريع و دقيق اطلاعات با ارزش و پنهان از پايگاه داده‏ها به‏عنوان داده‏كاوي مورد توجه قرار گرفت. به اين شكل بود كه فرايند داده‏كاوي به عنوان فرايند آماري و تجزيه و تحليل درفرايند كشف دانش در پايگاه داده‏ها (KDD) پررنگ شد ،به حدي كه گاه٬ داده‏كاوي (DM) به‏عنوان مترادف كشف دانش در پايگاه داده‏ها(KDD) مورد استفاده قرار مي‏گرفت[2]. امروزه فرايند استخراج اطلاعات معتبر٬ از پيش ناشناخته٬ قابل فهم و قابل اعتماد از پايگاه داده‏هاي بزرگ و استفاده از آن در تصميم‏گيري و در فعاليت‏هاي تجاري داده‏كاوي ناميده مي‏شود[1]. در تعاريف متعدد و متنوع براي داده‏كاوي برموضوعاتي نظير: استخراج دانش كلان٬ كاوش در داده‏ها٬ تجزيه و تحليل داده‏ها و يافتن روابط و الگوهاي مطمئن بين داده‏ها تاكيد مي‏شود. هدف نهايي داده‏كاوي٬ ايجاد سيستم‏هاي پشتيباني تصميم‏گيري سازماني است. داده‏كاوي به استخراج اطلاعات مفيد و دانش از حجم زياد داده‏ها مي‏پردازد. داده‏كاوي٬ الگوهاي حاوي اطلاعات را در داده‏هاي موجود جست‌وجو مي‌كند. اين الگوها و الگوريتم‏ها، مي‏توانند توصيفي باشند يعني داده‏ها را توصيف كنند و يا جنبه پيش‏بيني داشته باشند، يعني از متغيرها براي پيش‏بيني ارزش‏هاي ناشناخته ساير متغيرها به‏كار روند. داده‏كاوي توصيفي، به‏دنبال يافتن اگرها در فعاليت‏ها يا اقدامات گذشته است و داده‏كاوي پيش‏بينانه با نگاه به سابقه٬ رفتار آینده را پيش‏بيني مي‏كند[1].