مطالعات نشان ميدهد كه

 از نظر برخي از اقتصاددانان و صاحبنظران و دانشمندان مديريت،

 موتور حركت و رشد اقتصاد يك جامعه، كارآفرينان هستند كه در محيطي رقابتي

 و در شرايط عدم تعادل (و نه تعادل ايستا) جامعه را به حركت در مي آورند

و توسعه مي بخشند.

كليد موفقيت كارآفريني، يافتن روشهاي خلاقانه اي است كه با بكارگيري

 تكنولوژيهاي جديد يا بازاريابي بهتر، سريعتر و كم هزينه تر كالاهاي جديد،

 خواسته هاي بشري را به نحو احسن برآورده مي سازند.

اين به معناي توليد كالاهاي موجود با هزينه هاي كمتر يا ارتقاء كيفيت آنها

و يا به معناي ايجاد بازارهايي براي كالاهاي كاملاً جديد است.

تعاريفي كه از كارآفريني ارائه شد، مبين آن است كه،

 كارآفرين منتظر سرمايه گذاري و ايجاد شغل ازطرف دولت نيست.

او خود با شناخت صحيح از فرصتها و استفاده ازسرمايه هاي راكد امكاناتي را فراهم نموده و با سازماندهي و مديريت مناسب منابع، ايده خويش را عملي مي نمايد.

او تنها خودش شاغل نمي شود، بلكه بدون اتكاء به دولت،در بخش غيردولتي براي تعداد ديگري نيز شغل مي آفريند و علاوه برآن نقش مهمي در توليد و«اشتغال مولد» دارد.

اين امر سبب كاهش نرخ بيكاري بدون نياز به سرمايه گذاري دولت براي ايجاد اشتغال ميگردد.

البته دولت مي تواند با ارائه تسهيلات و پيگيري سياستهاي مناسب، حركت كارآفرينان را شدت و شتاب بخشد.

تعاريف و مفهوم كارآفريني:

واژه «كارآفريني» واژهاي است نو، كه از كلمه اش نميتوان به مفهوم واقعي آن دست يافت.اين واژه معادل Entrepreneurship در زبان انگليسي است و ريشه آن از زبان فرانسوي گرفته شده است.

به عبارت ديگر هنوزدر فارسي معادل دقيقي براي انتقال «مفهوم» كارآفريني وجود ندارد و اغلب واژه كارآفريني شنونده ناآشنا به آن را به اشتباه مي اندازد.

اما بين استادان دانشگاهها، دانشجويان رشته هاي اقتصاد، مديريت و برخي محافل علمي اين واژه تا حدودي مصطلح شده است.

به طور كلي «كارآفريني» از ابتداي خلقت بشر و همراه با او در تمام شئون زندگي حضور داشته و مبناي تحولات وپيشرفتهاي بشري بوده است.

 ليكن تعاريف زياد و متنوعي از آن شده است.