شنوایی طبیعی برای رشد گفتار و زبان، حداقل در ۶ ماهأ اول زندگی، حیاتی است، چرا که این دوران، برای فراگیری گفتار و زبان بسیار حساس و مهم است. کودک شنوا، اصوات محیطی خصوصاً اصوات گفتاری را به بهترین نحو دریافت کرده و با بهره گیری از این توانایی، در او مهارت های گفتاری و زبانی به طرز مناسبی شکل می گیرد او اشتباهات تلفظی و گفتاری خود را بواسطأ شنیدن کامل و مناسب، اصلاح می کند و با افزایش سن، مهارت های زبانی، گفتاری، تلفظی و دامنأ واژگان، برقراری ارتباط با محیط و سازگاری با آن و... گسترده می شود. لذا، شناسایی بموقع افت شنوایی در کودک مانع از عدم رشد گفتار، زبان شفاهی، مشکلات اجتماعی، عاطفی، هیجانی، شغلی، ارتباطی و اقتصادی می شود.

الف) بدو تولد تا ۸۲ روزگی:

▪ وجود فرد مبتلا به افت شنوایی در خانواده.

▪ عفونت های مادرزادی که ایجاد آسیب شنوایی می کنند، مانند سرخچه.

▪ شکلهای غیرطبیعی سر و صورت، مانند: شکل های غیرطبیعی لاله و مجرای گوش، نداشتن شیار عمودی در قسمت میانی لب بالا.

▪ وزن کمتر از ۰۰۵۱ گرم در بدو تولد.

▪یرقان شدید نوزادی که نیاز به تعویض خون باشد.