در این مقاله، ابتدا استحکام پروفیلهاي جدار نازك ساخته شده
از ورقهاي ترکیبی 1 که امروزه در تولید برخی از قطعات سازهاي
خودرو نظیر ریلجلو، ستونها و ... استفاده میشود، از دیدگاه تغییر
مکان محوري، خیزش و پیچش مورد بررسی قرار گرفته است. سپس
از آنجایی که برخورداري از یک قطعه با استحکام بالا و در عین حال
وزن کم در کاهش مصرف سوخت و افزایش قابلیت جذب انرژي در
تصادف نقش بسزایی را ایفا میکند، قطعه ریل جلوي 2 خودرو به
صورت یک پروفیل جدار نازك با سطح مقطع ثابت مربعی مورد بهینه
سازي قرار میگیرد. بدین منظور، پروفیل ریل از نوع ورقهاي
چهار تکه و به صورت یک تیر یک سر گیردار در (TMB) ترکیبی
نظر گرفته میشود و در نهایت مقادیر ضخامت و طول مربوط به هر
بخش از بلانک اولیه به منظور داشتن بالاترین نسبت سختی به جرم
قطعه به عنوان تابع هدف توسط الگوریتم ژنتیک بهینه سازي شده و
بهترین مقادیر پیشنهاد و با چند پروفیل با ابعاد غیر بهینه به عنوان
نمونه مقایسه میگردد.
واژه هاي کلیدي
ورقهاي ترکیبی، پروفیل جدار نازك، طراحی سبک، الگوریتم
ژنتیک
برچسب ها:
ورقهاي ترکیبی پروفیل جدار نازك طراحی سبک الگوریتم ژنتیک