مقدمه:
کاروزی چیست؟
اصل کلمه کارورزی به واژه کارورز بر می گردد و به فردی گفته می شود که در حین تحصیل در آموزش عالی و یا بلافاصله بعد از پایان دوران تحصیل وتنها با هدف کسب تجربه ومهارت کاری و عملی درموسسه ای مشغول بکار می شود.دوره کارورزی امکان وفرصتی برای آشنایی دانشجویان با محیط کار محسوب می شود که نه تنها باعث افزایش قابلیت های آنان برای اشتغال در آینده می شود بلکه به کارورزان قدرت انتخاب بیشتری در انجام وظایف ارایه شده می دهد تا بتوانند بهتر به علاقمندی ها وگرایشهای خود در زمینه های مختلف پی برده ونقاط ضعف و قوت کار خود را ارزیابی کنند.
محل کارورزی یا کارآموزی برای کارورز یا داوطلب ،محلی است که مدیریت آن از دانش فنی و به روز برخوردار بوده وبه مهارت یا مهارت های لازم مسلط باشد. در این مکان امکانات آموزشی (تئوریک)و عملی در حد نصاب آموزشی بالاتر است تا مانعی برای یادگیری ایجاد نگردد.
کارورزی ابزاری برای تبدیل تئوری به عمل و همچنین تلاشی برای ایجاد پیوند هایی بین محیط عملی ومراکز آموزشی است.کارورزی ممکن است به کارورزمهارتهایی را بیاموزد که ممکن است دارایی آنها نباشد. این روش به کارورزان فرصت می دهد تا میزان علاقه خود را قبل از آنکه برای چند سال متعهد به انجام آن شوند،بسنجند و یا اینکه بدانند برای وارد شدن به یک زمینه شغلی به چه مهارتها با ملزومات آموزشی نیاز دارند.
کارورزی یا کارآموزی یکی از ابزارهای مهم تربیت نیروی انسانی در حوزه تحصیلات عالی است. دانشگاه علاوه بر آموزش باید در پژوهش و خدمت رسانی به صنایع نقش مهمی را ایفا کند. متأسفانه وضعیت دانشگاهه درایران به گونه ای است که بیشتر به انتقال دانش های تئوری می پردازد،بدون اینکه زمینه جذب دانش انتقال یافته فراهم شده باشد. کارورزی می توانند ابزار بسیار مهمی در راستای ایجاد چنین زمینه ای باشد اما به دلایل مختلفی به تدریج در فرهنگ دانشگاههای ایران رو به اضمحلال است.