مدل توزيع وايبول 1 كه بر مبناي تئوري ضعيفترين اتصال 2 قرار دارد و نخستين بار توسط گروه برمين 3 در سال 1983 پيشنهاد شد، تاكنون به طور گسترده جهت پيش بيني شكست در نمونه هاي يلگرد شياردار 4 از جنس فولاد به كار رفته است. اما به نظر مي رسد با توجه به كاربرد روزافزون آلياژهاي آلومينيوم به ويژه در صنعت هوافضا، زمينه مناسبي جهت پيشبيني شكست با استفاده از مدل وايبول در نمونه هاي آلومينيوم آلياژي فراهم شده است. در اين پژوهش، پس از ساخت و آزمايش نمونه هاي ميلگرد شياردار از جنس آلومينيوم آلياژي 7075 و بدست آمدن تنش شكست نمونه ها، مقادير پارامترهاي وايبول و نيز منحني هاي كاليبره شده براي هر مجموعه داده هاي آزمايشي بدست آمد. مقايسه اين منحني ها با نتايج پروژه مشابه روي فولادها در دماي محيط، نشان داد كه مدل وايبول براي آلياژ
آلومينيوم 7075 ، بسيار مفيدتر و به واقعيت نزديكتر است
برچسب ها:
آلياژ آلومينيوم 7075 احتمال شكست پارامترهاي وايبول روش رگرسيون خطي 5 منحني هاي كاليبره شده