عنوان: تفکر انتقادی، آموزش انتقادی
قالب: Word
تعداد صفحات: 23
مقدمه
یکی از چالش‌های اساسی نظام آموزش و پرورش در ایران، نحوه‌ی سازگاری آن با شرایط جدید حاکم بر جهان و ایران، به ویژه در آستانه‌ی ورود به جامعه‌ی اطلاعاتی یا جامعه‌ی دانایی محور است.
اگر قرار است آموزش و پرورش در ایفای کارکردهای خود مؤثر واقع شود، نمی‌تواند نسبت به این شرایط و تحولات، بی تفاوت باقی بماند. بدین منظور، نظام آموزش و پرورش باید در تعیین و ترسیم «اهداف و رسالت‌های» خود، بازاندیشی کند.
یکی از این اهداف و رسالت‌ها، ایجاد و تقویت فرهنگ یادگیری انتقادی و به عبارت دیگر، ترویج مهارت‌های تفکر انتقادی در میان دانش آموزان است. تعاریف متعددی که از تفکر انتقادی در دست است، همه بر این نکته تأکید می‌کنند که «هسته‌ی اصلی چنین تفکری، توانایی و میل به جمع‌آوری، ارزیابی و استفاده مؤثر از اطلاعات است».
نگاهی به وضعیت موجود در نظام آموزش و پرورش کشور از نظر آموزش و تفکر انتقادی این نقصان بزرگ را به خوبی نشان می‌دهد که شرایط موجود در مدارس عمدتاً مبتنی بر ارائه‌ی اطلاعات خام به طور یک طرفه و دریافت بازخورد از آن با اتکا به قدرت حافظه‌ی دانش آموزان بدون هیچ نوع پردازش اطلاعات و بدون تحریک قدرت نقادی و خلاقیت آن‌ها می‌باشد. محتوای مورد آموزش، روش‌های آموزشی و تربیت معلم، حوزه‌های مهمی هستند که اصلاح آن‌ها می‌تواند زمینه‌ی تحقق اهداف آموزش انتقادی را فراهم کند. در این مقاله، ضمن طرح مبانی نظری این استراتژی در نظام آموزش و پرورش کشور پیشنهاد می‌شود.
برچسب ها:
تفکر انتقادی آموزش انتقادی فرهنگ یادگیری انتقادی قدرت نقادی تاریخچه‌ی تفکر و آموزش انتقادی مبانی نظری آموزش انتقادی