مقدمه:
براى تحلیل رابطه امانى در جرم «خیانت در امانت»، ابتدا لازم است جایگاه این رابطه در میان مباحث و فصول حقوق جزا مشخص گردد، سپس عناصر و مؤلّفههاى این رابطه و ویژگىهاى آن بررسى شوند؛ چرا كه در یك نظام متشكّل فقهى ـ حقوقى، جز از این طریق نمىتوان به تجزیه و تشریح دقیق یك جزء از اجزاى آن نظام دست یافت. از اینرو، در این مقاله نخست نگاهى كلى خواهیم افكند به جایگاه جرم «خیانت در امانت» در حقوق جزاى اختصاصى، سپس عناصر تشكیلدهنده جرم مزبور را فهرست خواهیم كرد تا در پرتو آن با دیدى فراگیر به بررسى عناصر خاص موجود در رابطه امانى مورد گفتوگو بپردازیم.
پس از ورود به بحث عناصر تشكیلدهنده رابطه امانى حقوقى، ضمن بررسى عنصر «سپرده شدن مال به امین» به عنوان یكى از زیرعنصرهاى ضرورى براى تحقق رابطه امانى، اقسام روابط امانى موجود در حقوق مدنى و جزا مدّ نظر قرار گرفته است كه در واقع، نقطه حساس و مركزى مقاله را تشكیل مىدهد. در پایان این بخش، پس از بررسى نظریه مخالف در خصوص شمول جرم «خیانت در امانت» نسبت به روابط امانى قراردادى، قانونى و عرفى، نتیجهگیرى شده است كه جرم مذكور فقط در مورد روابطى صدق مىكند كه آگاهانه و به صورت اختیارى میان مالك و امین بر قرار شده است. پس رابطه امانى مورد بحث در حقوق جزا صرفا مىتواند رابطه امانى قراردادى باشد، نه رابطه قراردادى قانونى یا عرفى؛ و از اینجا روشن مىگردد كه رابطه امانى مطرح در حقوق جزا (جرم خیانت در امانت) اخص از رابطهامانىمطرحشدهدرحقوقمدنىاست.
برچسب ها:
جرم خیانت در امانت خیانت در امانت حقوق جزا خیانت درامانت در حقوق جزا