چکیده
خشکسالي يک پديده طبيعي و تکرار شدني است و در واقع بخش جدايي ناپذيري از نوسانات اقليمي است که ميتواند در هر منطقه جغرافيايي حادث شود. تداوم آن در مناطق مختلف ميتواند متفاوت باشد. در تحقيق حاضر سعي بر آن شد تا با استفاده از شاخص معيار بارندگي سالانه (SIAP) و ميانگين متحرک 3 ، 5 و 7 ساله (MA)، وضعيت خشکسالي شهر مشهد در دراز مدت بررسي شود. بدين منظور از دادههاي سالانه بارندگي ايستگاه مشهد طي يک دوره آماري 120 ساله (2012-1893) استفاده گرديد. دادهها به وسيله تبدیل باکس کاکس نرمال شد. نتايج شاخص SIAP نشان داد مرطوبترين سال منطقه مورد مطالعه سال 1939 و خشک‌ترين سال منطقه مورد مطالعه مربوط به سال 1917 مي‌باشد. همچنین در 62 سال اخیر مرطوبترين سال 1976 و خشک‌ترين سال 2008 است. بيشترين و كمترين درصد فراواني وقوع كلاسههاي مختلف در منطقه مورد مطالعه، به ترتيب مربوط به كلاس نرمال و مرطوب با 65/37 و 6/11 درصد فرواني وقوع مي‌باشد. روش ميانگين متحرک 3 ، 5 و 7 ساله نيز برای بررسی دوره های خشک و تر با مرکزیت سال مورد نظر استفاده شد. در نهايت با توجه به نتايج هر دو روش مشخص ميشود که دوره هاي خشکسالي و ترسالي به صورت متناوب در منطقه اتفاق ميافتد.
برچسب ها:
خشکسالي شاخص SIAP ميانگين متحرک