مادهٔ ۴۷۰  
در صحت اجاره، قدرت بر تسليم عين مستأجره شرط است.  
مادهٔ ۴۷۱  
براى صحت اجاره بايد انتفاع از عين مستأجره با بقاء اصل آن ممکن باشد.  

مادهٔ ۴۷۲  
عين مستأجره بايد معين باشد و اجارهٔ عين مجهول يا مردد باطل است.  
مادهٔ ۴۷۳  
لازم نيست که موجر، مالک عين مستأجره باشد ولى بايد مالک منافع آن باشد. 
مادهٔ ۴۹۵  
اگر براى تأديهٔ مالالاجاره، ضامنى داده شده باشد ضامن مسئول اجرتالمثل مذکور در مادهٔ فوق نخواهد بود.  
مادهٔ ۴۹۶

عقد اجاره به واسطهٔ تلف شدن عين مستأجره از تاريخ تلف، باطل مىشود و نسبت به تخلف از شرايطى که بين موجر و مستأجر مقرر است خيار فسخ از تاريخ تخلف ثابت مىگردد. 
مادهٔ ۴۹۷

عقد اجاره به واسطهٔ فوت موجر يا مستأجر باطل نمىشود ليکن اگر موجر فقط براى مدت عمر خود مالک منافع عين مستأجره بوده است اجاره به فوت موجر باطل مىشود و اگر شرط مباشرت مستأجر شده باشد به فوت مستأجر باطل مىگردد. 
مادهٔ ۴۹۸

اگر عين مستأجره به ديگرى منتقل شود اجاره به حال خود باقى است مگر اينکه موجر حق فسخ در صورت نقل را براى خود شرط کرده باشد.  
مادهٔ ۴۹۹

هرگاه متولى با ملاحظهٔ صرفهٔ وقف، مال موقوفه را اجاره دهد اجاره به فوت او باطل نمىگردد. 
مادهٔ ۵۰۰

در بيع شرط، مشترى مىتواند مبيع را براى مدتى که بايع حق خيار ندارد اجاره دهد و اگر اجاره منافى با خيار بايع باشد بايد بهوسيلهٔ جعل خيار يا نحو آن، حق بايع را محفوظ دارد والاّ اجاره تا حدى که منافى با حق بايع باشد باطل خواهد بود.

---

برچسب ها: شرایط و مواد فقهی حقوقی اجاره اشیاء