پنجره دريچه‌ايست به سوي يك منظر. آن منظر يا كوه است، يا رود، دشت يا درخت. اين شهر هم كوه دارد هم دشت، هم رود و هم درخت اما پنجره‌اي كه امروز به سوي منظر گشوده مي‌شود شهري است با ساختمان‌هاي بلند و بزرگ‌راه‌هاي تو در تو كه سهم ديد شهروند از آن تنها ماشين است و بس. انسان نيازمند مراوده با پيرامونش است، نيازمند برقراري تعامل با ديگران اما شهر امروز فضاي بروز هيچ تعاملي را براي او فراهم نكرده است.
برچسب ها:
شهر شهرشناسی طراحی شهری هویت هویت شهری تهران و هویت هویت تهران