داراييها منابع اقتصادي هستند كه براي بلند مدت به وسيله شخصيت حسابداري كنترل مي‌شود و بهاي تمام شده آن در زمان تحصيل به طور عيني يا واقعي قابل اندازه گيري است:
اقلام هنگامي منبع اقتصادي محسوب مي‌شوند كه منابع آتي براي شخصيت حسابداري داشته باشند. منابع معمولاً در صورت داشتن يكي از سه شرط زير داراي منابع آتي هستند: 1ـ پول نقد يا قابل تبديل به پول نقد باشند. 2ـ كلايي باشد كه انتظار فروش آن برود. 3ـ انتظار برود كه در آينده در ضمن فعاليت شركت مورد استفاده قرار گيرد.
داراييهاي جاري:
اين داراييها شامل وجوه نقد و ساير داراييهاييست كه به طور معقول انتظار مي رود در دوره گردش عملياتي يا يك سال (هر كدام طولاني تر است) به نقد تبديل شده يا فروخته و يا به مصرف برسد.
داراييهاي غير جاري:
به سرمايه گذاري بلند مدت ، اموال ، ماشين آلات ، تجهيزات ، داراييهاي نامشهود و ساير داراييها طبقه بندي مي‌شود كه در فعاليت ها و عمليات مؤسسه مورد استفاده قرار مي‌گيرند و عمر مفيد بيش از يك سال دارند.
انواع ماشين آلات و تجهيزات: كه شامل داراييهاي مشهود است كه عمر مفيد نسبتاً طولاني دارند اصطلاح داراييهاي ثابت نيز بر اين مورد به كار مي‌رود. واحدهاي تجاري معمولاً اين داراييها را براي استفاده در جريان توليد كالاها و خدمات خريداري مي‌كنند. اگر داراييها براي فروش مجدد تقسيم يا خريداري شوند به عنوان موجوديها طبقه بندي مي‌گردند اگر چه داراي عمر مفيد طولاني باشند.
2ـ بدهيها:
به طور كلي تعهدات فعلي شخصيت حسابداري براي پرداخت پول يا ارائه كالا و خدمات در آينده است. بدهيها معرف ادعا يا حقوق اشخاص ثالث نسبت به داراييهاي شركت تجاري مي‌باشد. بدهيها بر حسب رقم قابل پرداخت در تاريخ تهيه ترازنامه (بيلان) و بهره‌هاي انباشته تا آن تاريخ ثبت مي‌شود.
بدهيهاي جاري:
اين بدهيها تعهداتي است كه انتظار مي‌رود از محل داراييهاي جاري يا از محل ايجاد ساير بدهيهاي جاري تسويه شود.
حساب پرداختني تجاري: مصرف مطالبات فروشندگان كالا و خدمات به شخصيت حسابداري است آن گروه از بدهيها كه پشتوانه آن اسناد قانوني است اسناد پرداختني ناميده مي‌شود.
3ـ درآمدها:
عبارتست از مبلغي كه بابت ارائه خدمات به مشتريان دريافت شده يا در آينده دريافت خواهد شد و در برخي موارد ممكن است از پيش دريافت شده باشد.
4ـ هزينه‌ها:
هزينه عبارتست از مبلغ پرداخت شده يا قابل پرداخت بابت خدمات دريافت شده.
5 ـ سـرمايه:
عبارتست از حق يا ادعاي مالي ، مالك يا مالكين نسبت به داراييهاي يك واحد اقتصادي و سرمايه ماهيت بستانكار دارد.
ترازنامه:
وضعيت مالي يك شخصيت حسابداري را در يك لحظه معين نشان مي دهد. گاهي به آن عنوان صورت وضعيت مالي نيز اطلاق مي‌گردد. لذا ترازنامه يك گزارش وضعيت موجود محسوب مي‌شود. ارقام مندرج در تراز نامه بر حسب پول بيان شده و تنها مواردي را منعكس مي‌كند كه قابل اندازه‌گيري باشد.
دو طرف ترازنامه الزاماً با يكديگر مساوي است و اين ناشي از دو طرفه بودن حسابها و معادله اساسي حسابداري است بنابراين اين تساوي هيچ مفهومي در سلامت اقتصادي و مالي واحد تجاري ندارد و نبايد در آن نتايج غير صحيح گرفته شود.