آیفک از تعریف مدیریت مالی سازمانی از سه حوزه گسترده
استقبال می‌کند:حسابداری بها، تجزیه و تحلیل و ارزیابی عملکرد، برنامه‌ریزی و پشتیبانی
از تصمیمگیری.
به گفته انجمن حسابداران خبره مدیریت (سی‌آی‌ام‌ای)،
"حسابداری مدیریت فرایند تعریف، اندازه‌گیری، تجمیع، تجزیه و تحلیل، مهیاسازی،
تفسیر و تبادل اطلاعات مورد استفاده مدیریت جهت برنامه‌ریزی، ارزیابی و کنترل یک
واحد تجاری و جهت اطمینان از استفاده مناسب و پاسخگویی به منابع شان می‌باشد.
حسابداری مدیریت همچنین تهیه گزارشهای مالی را نیز برای گروه‌های غیرمدیریتی مانند
ذینفعان، بستانکاران، سازمانهای قانون گذار و مراجع مالیاتی را شامل می‌شود. حسابداری
مدیریت یا حسابداری مدیریتی بر
استفاده از اطلاعات حسابداری برای مدیران در
سازمانها، جهت مهیا کردن آنها برای تصمیم سازیکسب و کار آگاهانه
تأکید دارد که به آنها اجازه می‌دهد تا کارکردهای کنترل و مدیریت شان را بهتر
تجهیز نمایند. در مقابل اطلاعات حسابداری مالی، اطلاعات حسابداری مدیریتی این
خصوصیات را دارند:
·
در درجه اول نگاه رو به جلو
دارند، بجای تاریخی.
·
برای پشتیبانی از تصمیمگیری به طور کلی مبتنی بر مدل با درجه‌ای از انتزاع هستند، به
جای مبتنی بودن بر مورد.
·
برای استفاده در سازمان طراحی
شده و درنظر گرفته شده‌اند، بجای اینکه برای استفاده ذی نفعان، بستانکاران، و
قانونگذار در نظر گرفته شده باشد
·
معمولاً محرمانه بوده و توسط
مدیران استفاده می‌شود تا گزارشگری عمومی
·
با ارجاع به احتیاجات مدیران
محاسبه می‌شود، و اغلب توسط سامانه‌های اطلاعات مدیریت استفاده می‌شود، نه با ارجاع به استانداردهای
عمومی حسابداری مالی.
مؤسسه حسابداران رسمی آمریکا (ای آی سی پی ای) بیان داشته است که حسابداری مدیریت در عمل
به گسترش در سه حوزه زیر می‌انجامد:
·
مدیریت راهبردی – ارتقای نقش حسابدار مدیریت به عنوان یک شریک راهبردی در
سازمان.
·
مدیریت عملکرد – توسعه عملکرد تصمیمگیری کسب و کار و مدیریت عملکرد
سازمان.
·
مدیریت ریسک – مشارکت در چارچوب‌ها و شیوه‌ها برای شناسایی، اندازه‌گیری،
مدیریت و گزارشگری ریسکها و دستیابی به اهداف
سازمان.
"یک حسابدار مدیریت دانش و مهارت حرفه‌ای خود را در تهیه و ارائه اطلاعات مالی و سایر تصمیمها به
روشی بکار می‌گیرد که برای مدیریت در تدوین سیاستها و در برنامه ریزی و کنترل عملیات مورد تعهدش یاری رسان باشد".
بنابراین به حسابداران مدیریت در بین حسابداران به عنوان "ارزش آفرینان"
نگاه می‌شود. آنها بیشتر علاقه دارند به جلو نگاه کنند و تصمیماتی بگیرند که آینده
سازمان را تحت تأثیر قرار خواهد داد، تا به ثبت تاریخی و رعایت (حفظ امتیاز) جنبه‌های
حرفه‌ای؛ بنابراین دانش و تجربه حسابداری مدیریت می‌تواند از زمینه‌ها و کارکردهای
درون یک سازمان به دست بیاید، مانند مدیریت اطلاعات، خزانه داری، حسابرسی کارایی،
بازاریابی، ارزشیابی، قیمت‌گذاری، تدارکات و غیره.
در حوزه حسابداری مدیریت اغلب یک تعداد نامحدودی از
ابزار، روش‌ها، فنون و روالهای شناور در اطراف وجود دارد.
تمایز بین شیوه‌های سنتی و نوآورانه را شاید بتوان با جدول
زمانی تصویری روشهای بهایابی مدیریتی ارائه شده در همرایزنی سالیانه ۲۰۱۱۱ مؤسسه حسابداران مدیریت به بهترین نحو نشان
داده شود.
بهایابی استاندارد سنتی (تی‌اس‌سی)، که در حسابداری بهای قدیمی دهه ۱۹۲۰ استفاده می‌شده، امروزه نیز روش اصلی در حسابداری مدیریت محسوب می‌شود
چون برای گزارشگری صورتهای مالی برای ارزشیابی اقلام ردیفهای صورت سود و زیان و ترازنا مه از قبیل بهای کالای فروخته شده (سی‌اوجی‌اس)
و ارزشیابی موجودی کالا بکار می‌رود. بهایابی استاندارد سنتی باید با اصول
پذیرفته شده عمومی حسابداری (گپ آمریکا)
منطبق باشد و به جای ارائه راهکارهایی برای حسابداران مدیریت خود را بیشتر با
الزامات حسابداری مالی تطابق دهد. روشهای سنتی خود را به تعریف رفتار هزینه فقط در
شرایط وجود حجم تولید یا فروش محدود می‌کنند.
برچسب ها:
حسابداری حساب اقتصاد مدیریت حسابدار فرایند اندازه‌گیری تجمیع تجزیه و تحلیل مهیاسازی تفسیر و تبادل اطلاعات مدیریت برنامه‌ریزی ارزیابی کنترل