در سال هاي اخير نقشي كه منظر شهري در جذب گردشگر دارد، مورد توجه پژوهشگران حوزه ي
گردشگري و برنامه ريزي شهري برخي كشورها به خصوص كشورهاي پيشرفته كه داراي پيش زمينه هاي
توسعه ي گردشگري شهري هستند، قرار گرفته است. پژوهش حاضر فتح بابي است در مسير تأكيد بر
اهميت گردشگري شهري و نقشي كه منظر شهري م يتواند در جذب گردشگر و رونق گردشگري شهري
داشته باشد. باتوجه به اينكه پژوه شهاي حوزه ي گردشگري شهري داراي واگرايي روش شناختي بوده
است و از سويي تأكيد بر نقش منظر شهري در گردشگري شهري در پژوهش ها كمتر به چشم خورده
است، دراين مقاله برآن بوده ايم كه با مطالع هي جديد ترين ادبيات علمي در اين حوزه، با استفاده از روش
توصيفي- تحليلي و مطالعات اسنادي، بروجوه اهميت نقش منظر شهري در گردشگري شهري تأكيد
كنيم و مناس بترين روش ها و ابزارها را براي مطالعه ي نقش منظر شهري در گردشگري شهري معرفي
نماييم. نتايج حاصل، گوياي اين مطلب است كه بهدليل تأثيري كه منظر شهري بر تصوير ذهني
گردشگران از شهر، تصميم به بازديد از مكان هاي گردشگري، پياده روي و پرسه ي گردشگران در شهر،
تجربه ي گردشگران و نيز ارتباط گردشگران با مكان دارد، در مطالعات گردشگري شهري داراي اهميت
فراواني است.
برچسب ها:
روش شناسي مطالعات منظر شهري گردشگري