وقوع بلایای طبیعی، همانند سیل و زلزله، توفان و گردباد اغلب موارد تاثیرات مخربی بر سکونتگاههای انسانی باقی گذارده است و تلفات سنگینی بر ساکنان آنها وارد ساخته است و ساختمانها، زیر ساختها را نابود کرده و عوارض اقتصادی و اجتماعی پردامنه‌ای بر جوامع و کشور‌ها تحمیل کرده است. آسیب پذیری سکونتگاههای انسانی نسبت به بلایای طبیعی، در نتیجه تمرکز جمعیت و فعالیتهای اقتصادی در نواحی وسیع و متراکم وضعیت نابسامان و بیقاعده سکونتگاههای ساکنان کم در آمد نواحی شهری و روستایی، به طور مداوم افزایش یافته است. دامنه خسارتی که یک سانحه به وجود می‌آورد، تنها وابسته به قدرت ویرانگری آن نیست.
این میزان برای مثال به وضعیت سازه‌های زیرساختی که در معرض سانحه قرار می‌گیرد نیز وابسته است. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه که با تمرکز شدید جمعیت، حصیر آبادها، محله‌های فقیر نشین و حاشیهنشین مشخص می‌شوند، یک سانحه طبیعی می‌تواند حتی در جایی که تاثیرات اولیه آن چندان جدی نبوده است، به فاجعه بینجامد. این در حالی است که انسان همواره در سراسر تاریخ شناخته شدهاش با نیروها و حوادث طبیعی چون سیل، زلزله و مسائلی از این قبیل درگیر بوده است و همواره خسارت‌ها و صدمات زیادی را تحمل نموده است. لیکن با همه پیشرفت‌هایی که به دست آورده به دلیل عدم آگاهی کافی، همچنین به لحاظ محدودیت امکانات لازم تاکنون نتوانسته کنترلهای مطلوب را برای پیشگیری کامل از بلایای طبیعی تدارک نماید. از طرفی باید توجه داشته باشیم، شدت بروز پدیده‌های طبیعی نیست که به عنوان یک فاجعه تلقی می‌شود؛ بلکه ضایعات عظیم مادی ناشی از آنهاست.
برچسب ها:
بحران‌هاي ترافيكي هنگام وقوع زلزله