در دهه هاي پاياني قرن بيستم، به دليل نگران يهاي زيست محيطي ناشي از شهرسازي مدرنيسم ،
برنامه ريزان شهري به دنبال پاراداي مهاي جديد توسعه ي پايدار در جستجوي فرم ايده آلي براي شهر
پايدار مي گردند، زيرا توسعه ي پراكنده و گسترش افقي شهرها سبب بروز اختلالات مختلف اجتماعي
اقتصادي و كالبدي در پيكره ي شهرها شده است
برچسب ها:
بافت مياني شهرها ظرفيتي براي حركت سمت الگوي شهر فشرده(