بازی و ورزش يکی از ارکان اصلی تعليم و تربيت هر جامعه می باشد و بطوريکه آقای هارولد، ام باور (( در کتاب انسان و حرکت )) می نويسد: افراديکه پرورش يافته در امر تربیت و ورزش هستند چون اين افراد سالم، آماده و فعالند بهتر می توانند از قوای ذهنی خود با هوشياری و آگاهی بهره ببرند.بازيهای پرورشی و مهارتی نه تنها در سنين کودکی مفيد هستند بلکه در تمام لحظات زندگی در حال رشد وتغيير است و حرکات طبيعی بدن در سلامت روح و روان نقش اساسی دارد. انسان با فکر و تدبير خود به بازي شکل می دهد . نحوه اجرای آن را ارزشيابی کرده و برای ارزشيابی نيز ضوابطی تعيين می کند.همچنين سليقه و ذوق و استعداد انسان در انتخاب بازی نقش اساسی دارد. با نگاهی به جايگاه بازی و ورزش در طول زندگی بشر و با مروری بر نوشته ها و گفته ها مشاهده می کنيم که در اين زمينه گسترده يعنی ارتباط بين بازيها و تکامل اخلاقی –اجتماعی و عاطفی نظريات متفاوتي وجود دارد که يکی از اين نظريه ها معتقد است که شرکت در فعاليتهای ورزشی و بازی مخصوصا رشته ها و بازی های گروهی از نظر تربيتی اجتماعی مفيد است.بر طبق اين نظريه بازی به توانايي و قابليتی منتهی خواهد شد که تعاون و همکاری با ديگران را بر پايه درک و ارتباط متقابل تقويت خواهد کرد.چرا که کسب يکی، توانايي حاصل حداکثر کوشش است که فرد بدون توسل به غرضهای شخصی می تواند از خود نشان دهد خصوصياتی مانند سخاوت، بزرگواری، جوانمردی، شجاعت، ثبات قدم می تواند از طريق بازی و ورزش ترويج و گسترش يابد.
در اين پژوهش که به بررسی نقش بازی در رشد عاطفی و اجتماعی کودکان پرداخته شده در چنج فصل تنظيم گرديده که در فصل اول پژوهش به طرح مساله و ضرورت و اهميت اهداف و فزضيات مورد بررسی قرار داده شده جهت تسلط بر موضوع در فصل دوم پژوهش نظريات و ديدگاههای مختلف در خصوص بازی و نقش آن در تکوين شخصيت مورد بررسی قرار گرفته و به نتايج مثبت اين رفتار اجتماعی پرداخته شده است.در فصل سوم پژوهش به چگونگی انجام پژوهش که مبتنی بر بررسی اسناد و مدارک و از طرفی مطالعات ميدانی است پرداخته شده.در فصل چهارم تجزيه و تحليل اطلاعات و فرضيه آزمايي شده است.در فصل پنجم که نتيجه گيری و همچنين پيشنهادات ومحدوديت ها قيد گرديده است.
 
بيان مسئله:
بسياری از روان شناسان عقيده دارند که فعاليتهای بدنی مخصوصا بازی و تمرينات رشته های ورزشی محيط مناسبی را جهت کسب ارزشهای فرهنگی، گرايشهای مثبت فردی –عاطفی و رفتاری سنجيده فراهم می آورد و آنچه که از راه فعاليتهای بدنی و ورزشی آموخته می شود به ساير جنبه های زندگی نيز قابل انتقال است.زيگموند فرويد بر پايه تحقيقات خود تاکيد می کند که کودکان در بازی با ابزار احساسات ناخوداگاه و تکرار موقعيتهای اجتماعی تلاش حيرت آوری را به منظور تسلط بر اين موقعيتهای هيجانی، شرايط و محيط را تحت تسلط خود قرار دهند و يک قربانی منفعل نباشند.
در حين بازی کودک ياد می گيرد که چگونه با ديگران ارتباط برقرار کند واز اين طريق انواع مختلف ومتنوع مهارتهای عاطفی –اجتماعی را می آموزد.بازی در دوران کودکی يکی از ابزارهای موفقيت در قضاوت اجتماعی است ابزاری که بعدها به عنوان يک عامل بنيادی در برابر رفتار و عمل در دوران بزرگسالی در جوامع مختلف به خدمت گرفته می شود.از آنجائيکه بازی جزء وجود کودکان است و نقش بسيار سازنده ای در تکوين شخصيت کودکان دارد، می تواند يک نقطه شروع جامعه پذيری تلقی گردد.
گرچه بسياری از اولياءو مربيان به اهميت نمادين وسمبوليک اين پديده رفتاری آشنايي ندارند.هر روزه مشاهده می گردد که بچه ها در جنبه هايي از رشد عاطفی دچار کمبود می باشند و اين خلاء عاطفی به علل و عوامل زيادی مربوط می شود که يکی از اين عوامل بازی به عنوان ابزار پذيری و روح جمعی و گروهی و اجتماعی است.
لذا پيرامون موضوع مورد بحث سوالات مقدماتی بشرح زير قابل طرح و بررسی است:
-بازی چه نقشی در رشد عاطفی و اجتماعی کودکان دارد.
-چگونه بازيها می توانند اين وسايل تکوين شخصيت تاثير و نقش برابر و يکسان در تکوين شخصيت بچه ها دارند و يا اينکه با تنوع بازيها رشد عاطفی و اجتماعی نيز تنوع و گوناگونی می پذيرد.
 
اهميت يا ضرورت پژوهش:
اهميت بازی در زندگی کودک آن چنان آشکار است که نیاز چندانی به استدلال ندارد.بازی نه تنها برای حرکت اندامهای گوناگون بدن، پرورش عضلات و صرف انرژی اضافی، که عدم مصرف آن حساسيت و عصبانيت را در پی دارد، ضروری است، بلکه ياری دهنده کودک در شناخت محيط و تسلط بر آن است.بازی، شيوه همکاری و تبادلات با ديگران و رعايت حقوق آنان را به کودک می آموزد. آن گونه رفتار اجتماعی که کودک از طريق بازی آزاد و بدون تکلف در خارج از محيط مدرسه می آموزد، بسيار فراتر از آموزشی است که از طريق تماس و بازی با کودکان ديگر در محيط مدرسه حاصل می شود.محيط خانواده بدليل تعداد اندک کودکان همسن ومحيط مدرسه، بدليل محدوديتهای فراوان، نمی توانند اين تمايل را در کودک ارضا کنند.اين تحقيق رهنمودی است در جهت توجه بيشتر به بازی کودکان هم درخانه و هم در کودکستان وهم در مدرسه بازی با فرصتی که برای بروز بيان عواطف فراهم می کند نقش پالاينده روانی را برای کودکان دارد.
اهداف يا هدف پژوهش:
با توجه به آنچه که طرح مسئله مبنی بر اهميت بازی در جامعه پذيری و رشد تکوين شخصيت کودکان بخصوص در بعد عاطفی و اجتماعی پرداخته شده است و از طرفی بعلت خلاء هایايجاد شده در کودکان عصر حاضر و عدم آگاهی والدين، مربيان، از منشا سازنده بازی در اين پژوهش اهدافی به شرح زير مدنظر است.
فصل اول
مقدمه
بیان مسئله
اهمیت و ضرورت پژوهش
فرضیات/ سوالات پژوهش
تعیین متغیرهای پژوهش و تعریف آن
تعریف مفاهیم، تعریف عملیاتی واژه ها
فصل دوم
ادبیات تحقیق
تعاریف و دیدگاههای مختلف در مورد بازی
فصل سوم
چگونگی انجام پژوهش
تعریف جامعه آماری
روش نمونه گیری
ابزار گردآوری اطلاعات
شیوه تجزیه و تحلیل اطلاعات
فصل چهارم:
تجزیه وتحلیل آماری
فصل پنجم:
نتایج
پیشنهادات
محدودیت های پژوهش
منابع و مآخذ
پیوست

---

برچسب ها: بررسی نقش بازی در رشد مهارتهای اجتماعی کودکان تحقیق بررسی نقش بازی در رشد مهارتهای اجتماعی کودکان مقاله بررسی نقش بازی در رشد مهارتهای اجتماعی کودکان پروژه بررسی نقش بازی در رشد مهارتهای اجتماعی کودکان