پیشینه تحقیق: اویسی و همکاران (1386) تاثير آلودگي صوتي ناشي از ترافيك بر سلامت عمومي و رواني شهروندان يزد را مورد مطالعه قرار دادند. ابتدا ميزان آلودگي صوتي وسايل نقليه در خيابان هاي اصلي شهر يزد با استاندارد ايران در سال 1381-1382 مقايسه شد. گروه هاي مختلف از نظر ميزان شدت صداي محيط و عوارض عمده آلودگي صوتي از جمله اختلال در تمركز حواس ، اختلال در گفت وگو، اختلال در خواب، هيجان و اضطراب، سردرد و سرگيجه، خستگي زودرس و ضعف عضلاني موردبررسي قرارگرفتند.همچنين در پرسشنامه GHQ ، ابعاد مختلف سلامت عمومي دربين4 گروه مختلف شامل،كاركنان دانشگاه يزد، مغازه داران درخيابان هاي شلوغ، مغازه داران در خيابان هاي خلوت و ماموران راهنمايي و رانندگي مورد پرسش قرار گرفت. در اين بررسي از 254 فرد پرسش شونده، 200 پرسشنامه قابل استناد بود. تحليل نتايج نشان داد كه از لحاظ ميزان شدت صداي ترافيك و عوارض آلودگي صوتي در كليه گروه هاي پرسش شونده ماموران راهنمايي و رانندگي بيشترين گروه متاثر از صداي ترافيك و دانشگاهيان كمترين افراد از لحاظ تاثير صداي ترافيك بودند و همچنين از لحاظ وضعيت سلامت عمومي در مورد افسردگي و نمره كلي بين گروه هاي مختلف تفاوت معني دار در سطح احتمال 0.05 مشاهده شد. وزیری نژاد و همکاران (1386) رابطه مواجهه با آلودگي صوتي و افت شنوايي را مورد مطالعه قرار دادند. اين مطالعه بر روي 120 نفر افرادي که در دو گروه با مواجهه و بدون مواجهه با آلودگي صوتي محيط کار انجام گرفت. واحدهاي داراي آلودگي صوتي شامل مکان هايي بوده اند که ميزان صداي محيط کار در آن ها بيش از 85 دسي بل و واحدهاي گروه ديگر داراي ميزان صداي محيط کم تر از 85 دسي بل بوده اند

.