عالی (1382) تاثير چهار روش آموزش بر عملكرد دانش آموزان در دروس رياضي و آمار را مورد مطالعه قرار داد. در اين پژوهش، يک نمونه آماري از معلمان مدارس کرمان، روش‌های آموزشي يادگيري در حد تسلط و آموزش تلفيقي يادگيري در حد تسلط و همياري را به کار گرفتند تا به اين سوال پاسخ داده شود که: آيا عملکرد دانش آموزاني که با اين روش‌ها آموزش دیده‌اند از عملکرد دانش آموزاني که به روش سنتي آموزش می‌بینند بالاتر است؟ نتایج پژوهش نشان می‌دهد که يادگيري در حد تسلط و يادگيري تلفيقي در حد تسلط و همياري به نتايج مثبتي در ریاضی منجر خواهند شد و يادگيري دانش آموزان را، در مقايسه با روش سنتي، افزايش خواهند داد. حسین نژاد و همکاران (1383) تاثير روش تدريس مبتني بر نظريه گاردنر و روش‌های سنتي بر عملكرد رياضي دانش آموزان را مورد مطالعه قرار دادند. در این پژوهش با طراحی فعالیت‌هایی که هوش‌های مختلف دانش آموزان را فعال می‌سازند عملکرد آن‌ها در درس ریاضی بررسی شد. جامعه این پژوهش مدارس راهنمایی دخترانه شهرستان شهریار در سال تحصیلی 81-80 بود. نتایج نشان داد که عملکرد دانش آموزان بر اساس نظریه گاردنر در مقایسه با شیوه سنتی معلم محور در همه سطوح بهتر بوده است. حمیدی (1384) اثر آموزش دانش آموز محور بر يادگيري درس رياضي دانش آموزان دختر سال اول دبيرستان را مورد مطالعه قرار داد. در این مطالعه از آزمون هوش ريون براي کنترل متغير هوش، از آزمون خودگرداني جهت سنجش ميزان خودگرداني و از آزمون معلم ساخته براي سنجش عملکرد رياضي استفاده شد. نمونه تحقيق 60 نفر از دانش آموزان دختر سال اول يک دبيرستان بودند. نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان داد دانش آموزاني که خودشان در جریان کار قرار گرفتند و به روش دانش آموز محور تحت تدریس قرار گرفتند، یادگیری بهتری از گروه شاهد داشتند. خزایی(1386) ارزیابی درک مفاهیم بنیادی ریاضی و بررسی رابطه بین توانائی‌های شناختی ریاضی و عملکرد دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی استان مازندران بر اساس نظریه پیاژه انجام داده است .