امروزه در زمينه هاي مختلفي از جمله پزشكي، صنايع شيميايي، صنايع غذايي، مانيتورينگ محيط زيست و توليد محصولات دارويي و بهداشتي از بيوسنسورها بهره مي گيرند.
اين سنسورها ابزاري توانمند جهت شناسايي مولكولهاي زيستي مي باشند.
به عنوان مثال حواس بويايي و چشايي انسان نمونه اي از يك زيست حسگر طبيعي است كه به شناسايي بوها و طعمهاي مختلف مي پردازد.
سيستم ايمني بدن نيز يك زيست حسگر طبيعي است، كه ميليونها نوع مولكول مختلف را شناسايي مي كند.
در حقيقت زيست حسگرها ابزارهاي آناليتيكي هستند كه مي توانند با بهره گيري از هوشمندي مواد بيولوژيكي، تركيب يا تركيباتي را شناسايي نموده و با آنها واكنش دهند.
محصول اين واكنش مي تواند يك پيغام شيميايي، نوري و يا الكتريكي باشد.

بيشترين كاربرد زيست حسگرها در تشخيص هاي پزشكي و علوم آزمايشگاهي است.
 در حال حاضر بيوسنسورهاي گلوكز از موفق ترين بيوسنسورهاي موجود در بازار هستند كه به اندازه گيري غلظت گلوكز خون مي پردازند.
در پانكراس بيماران ديابتي به ميزان كافي انسولين توليد نمي شود.
در اينگونه موارد براي تنظيم مصرف انسولين، سنجش مداوم ميزان گلوكز خون ضروري است.
اين ابزار به بيماران مبتلا به ديابت كمك مي كند تا در طول روز به سنجش سطح گلوكز خون خود پرداخته و در زمانهاي مورد نياز انسولين تزريق كنند.

در یک بیوسنسور، عنصر حسگر که به ماده ای بیولوژیکی پاسخ می دهد، دارای طبیعت بیولوژیکی است. این عنصر باید به نوعی مبدل متصل شود تا یک پاسخ قابل مشاهده با چشم را تولید کند. بیو سنسور به طور کلی به احساس و اندازه گیری مواد شیمیایی خاصی که ممکن است فیزیولوژیکی نیز باشد، مربوط می شوند. معمولا این مواد را سوبسترا می نامند، در حالی که واژه ی کلی تر آن آنالیت است.
یک بیوسنسور را می توان به عنوان ابزاری که از تلفیق یک حسگر بیولیوژیکی متصل به یک مبدل حاصل می شود، تعریف نمود.