مقدمه:
استراليا كه همچون جزيره اي بزرگ در اقيانوسيه و در نيمكره جنوبي واقع شده از نظر زمين شناسي كهن ترين خشكي جهان به شمار مي‎آيد.
گرداگرد استراليا را آب فرا گرفته است: درياي ارافورا و درياي تيمور در شمال درياي مرجان در شمال خاوري، درياي تاسمان و اقيانوس آرام جنوبي در خاور آن، اقيانوس هند در باختر و جنوب باختري و اقيانوس منجمد جنوبي در جنوب آن مي‎باشد.
استراليا از شش ايالت و دو سرزمين تشكيل شده است:
1.    ويلز جنوبي نو كه مركز آن سيدني بود.
2.    كوينزلند كه مركز آن بريسبين مي‎باشد.
3.    استرالياي جنوبي كه مركز آن آدلايد است.
4.    تاسمانيا كه جزيره اي است در جنوب خاوري سرزمين اصلي واقع شده و مركز آن هوبارت مي‎باشد.
5.    ويكتوريا كه مركز آن ملبورن است.
6.    استرالياي باختري كه مركز آن پرت مي‎باشد.
7.    سرزمين شمالي كه مركز آن داروين است.
8.    منطقه پايتخت استراليا (كانبرا) مي باشد.
ميراث طبيعي-  چالش مردمان بومي و سكونت با اروپائيان:
استراليا تنها كشوري است كه قارة كاملي را در بر گرفته است.
مساحت استراليا همراه با ايالت جزيره اي تاسمانيا 7/7 ميليون كيلومتر مربع است. و بعد از اتحاد شوروي، كانادا، جمهوري خلق چين، ايالات متحده آمريكا و برزيل از لحاظ مساحت ششمين كشور بزرگ جهان به شمار مي رود. و بيش از 80 درصد اين قاره در مناطق اقليمي خشك و نيمه خشك قرار دارد. در واقع استراليا خشك ترين قاره جهان به شمار مي رود. صرف نظر از آنكه اين مقايسه برحسب ميزان بارندگي يا به خصوص، برحسب منابع آب سطحي انجام شود يا خير، كشاورزي بااستفاده از آبياري از لحاظ مساحت محدود است و كشاورزي ديمي تا حدودي منحصر به قسمتهاي شرقي، جنوب شرقي و جنوب غربي قاره است.
اگر قرار باشد كه بهره بردراي از زمين هاي دائمي قابل كشت و نگهداري آنها مطرح باشد بايد محدوديت هاي ناشي از محيط طبيعي شناخته شود. اين محدوديت ها براي مردم بومي مشكلات نسبتاً اندكي بيش مي‎آورد. زيرا فرهنگشان با محيط طبيعي همخواني دارد. در فرهنگ بومي، مردم جزيي از اكوسيستمهايي به شمار مي روند كه در آن مي زيند و به ويژگيها و نوسانهاي محيط به نحوي پاسخ مي گويند كه تعادل اكولوژيك گياهان و جانداران و زمين را حفظ مي‎كند.