سورة الفاتحة (مکی)
فاتحه [گشاینده] چون قرآن با این سوره شروع می‏شود و این سوره آغازگر قرآن است، «فاتحه‏» نامیده می‏شود. بخاطر حمد و ستایشی که در این سوره از خداوند بعمل آمده نام دیگرش سوره «حمد» است. و نیز بنام «شکر» و «وافیه‏» و «نور» هم از آن یاد می‏شود. نام دیگرش «سبع المثانی‏» است و نیز «ام الکتاب‏». امام صادق(ع) فرموده است: سوره‏ای که اولش ستایش، وسطش اخلاص و آخرش نیایش است . این سوره 7 آیه دارد و در سال سوم بعثت آمده و چهل و سومین سوره است که در مکه نازل شده است. بعضی هم این سوره را اولین سوره دانسته‏اند.
بيان معنى فاتحه الكتاب .
فـاتـحـه الـكتاب , يعنى گشاينده كتاب ربانى , زيرا كه كتاب ربانى را, مبدا و مفتتح و محل شروع جزوى نيست و افتتاح مصاحف بدوست  و آغاز تعليم نورسيدگان مكتب تعلم از او.در نماز افتتاح قرائت ازو كنند و اول مكتوب در لوح محفوظ او بود و در اول وحى نازل شد و بـعـضـى فرموده اند كه چون بدين سوره باب فتوح مناجات آن بر حضرت سيد موجودات ـ عليه وعلى آله افضل الصلوات واكمل التحيات ـ مفتوح شد, او را بدين جهت فاتحه خوانند.
و به حقيقت اين سوره , گشاينده ابواب رحمت است بر وجوه احوال عباد, هم در تحصيل معاش و هم در كسب معارف معاد.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ   ﴿ 1 ﴾       به نام خداوند رحمتگر مهربان  
اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ   ﴿ 2 ﴾         ستایش خدایى را که پروردگار جهانیان است ،
الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ   ﴿ 3 ﴾               رحمتگر مهربان ، .
مالِکِ يَوْمِ الدِّينِ  ﴿ 4 ﴾           [و ]خداوند روز جزاست.
إِيِّاکَ نَعْبُدُ وَإِيَّاکَ نَسْتَعِينُ ﴿ 5 ﴾    [بار الها ]تنها تو را مى پرستیم ، و تنها از تو یارى مى جوییم. .