تجارت الکترونيک
1.    تعريف
2.    تاريخچه
3.    تجارت الکترونيک و فن آوری
4.    سطوح تجارت الکترونيک
5.    تاثيرگذاری تجارت الکترونيک بر سطوح مختلف تجارت
6.    ويژگي های تجارت الکترونيک در برابر تجارت سنتی
7.    جايگاه تجارت الکترونيک در ايران
8.    دلايل عقب ماندگی تجارت الکترونيک در ايران

تعريف عام تجارت : هر نوع ارائه کالا يا خدمات , که معمولاً (نه هميشه) به خاطر پول انجام مي پذيرد .
1.    تعريف
-    تعريف تجارت الکترونيک از ديدگاه اتحاديه اروپا :
1-    انجام تجارت به صورت الکترونيکی (1998)
2-    هر شکلی از مبادله تجاری که در آن طرفين ذينفع به جای تبادلات فيزيکی يا تماس مستقيم فيزيکی به صورت الکترونيکی تعامل کنند . (2001)

-    تعريف تجارت الکترونيکی از ديدگاه تجاری :
تعامل سيستم های ارتباطی , سيستم های مديريت اطلاعات و امنيت که بواسطه آنها امکان مبادله اطلاعات تجاری در رابطه با فروش محصولات و يا خدمات ميسر می گردد .

بنابراين تعريف اجزاء اصلی تجارت الکترونيک عبارتند از :
1) سيستم های ارتباطی        2) سيستم های مديريت داده ها          3) امنيت

2.    تاريخچه
استفاده از فن آوری های الکترونيکی در انجام امور بازرگاني پيشينه ای نسبتاً طولانی دارد . در حقيقت نياز به تجارت الکترونيک از تقاضاهای بخش های عمومی و خصوصی برای استفاده از تکنولوژی اطلاعات به منظور کسب رضايت مشتری و هماهنگی موثر درون سازمانی نشأت گرفته است .
می توان گفت اين نوع تجارت , از حدود سال 1965 آغاز شد که مصرف کنندگان توانستند پول خود را از طريق ماشينهای خودپرداز (ATM) دريافت کرده و خريدهای خود را با کارتهای اعتباری انجام دهند . پيش از توسعه تکنولوژی های مبتنی بر اينترنت در سالهای آغازين دهه 90 , شرکتهای بزرگ دست به ايجاد شبکه های کامپيوتری با ارتباطات مشخص , محدود و استاندارد شده برای مبادله اطلاعات تجاری ميان يکديگر زدند . اين روش , مبادله الکترونيکی داده ها (EDI) ناميده شد . در آن سالها , لفظ تجارت الکترونيکی , مترادف با مبادله الکترونيکی داده ها بود .