فهرست:
معيارهاي طراحي ساختمانهاي آموزشي
فضاي ساختمانهاي آموزشي
نگاهي به اندازة فضاهاي آموزشي استاندارد
نماهائي از فضاهاي آموزشي




معيارهاي طراحي ساختمانهاي آموزشي
اگر بخواهيم  معيارهاي طراحي يك پرديزه و ساختمان هاي دانشگاه را جمع آوري كنيم، و بايدها و نبايدها و محدوديت ها را شناسائي كنيم اهم آنها بدين قرارند:
- سيستم آموزشي (گروهي يا دانشكده اي) بايد مشخص و سپس بر آن اساس برنامه كالبدي تهيه و تدوين گردد.
- با توجه به تحولات سيستم آموزشي و علمي و متغير بودن پذيرش رشته ها و گروه ها، طرح بايد از انعطاف پذيري برخوردار باشد، به صورتي كه ايجاد تغييرات در طول عمر دانشگاه كه حدود 200 سال است و در زمان بهره برداري به سهولت امكان پذير گردد.
- شرايط اقليمي محل بايد مورد توجه قرار گيرد و خصوصيات معماري و بافت مجموعه متأثر از آن باشد.
- مسائل مربوط به زلزله خيزي محل اجراي طرح مورد نظر قرار گيرد.
- در شكل گيري مجموعه به تناسبات و مقياس انساني توجه شود.
- نحوه گسترش و توسعه ساختمان ها به صورت شعاعي باشد، به نحوي كه احداث ساختمان هاي جديد مانع بهره برداري تدريجي از ساختمان ها نشود.
- در انتخاب مصالح مصرفي و جزئيات اجرايي اصول معماري سبز و توسعه پايدار مدنظر قرار گيرد.
- ارتفاع ساختمان ها و تعداد طبقات با توجه به حداقل نياز به وسايل بالابر مكانيكي انتخاب گردد.
- استقرار اجزا در ساختمان ها به گونه اي باشد تا حتي الامكان از انتقال ازدحام و سر و صدا به طبقات كاسته گردد.
- حداكثر استفاده از نور طبيعي مورد نظر قرار گيرد.