فهرست:
نگاهي به استان گيلان ( صدف ماسوله)
نگاهي به بافت شهري ماسوله و معماري بافتي
معماری ماسوله
نگاهي به بافت ماسوله
آشنايي با معماری ماسوله
ماسوله و معماري سنتي خانه ها
معماري، بافت و تركيب سنتي منازل ماسوله
بافت روستايي ماسوله
ماسوله به عنوان شهر پايدارزيست محيطي
موقعيت جغرافيايي ماسوله
تاَثيرعوامل زيست محيطي-اقليمي بر معماري وشهرسازي ماسوله:
مرفولوژي و بافت شهري
مصالح محلي وبوم آورد (خشت  –گل-چوب و .......) در معماري ماسوله
بافت پله کاني –مطبق ماسوله
استقراربافت شهري در قسمت مياني وجنوبي  کوهيپايه
همگوني دسترسي هاي شهري با شيب طبِيعي زمين
مصالح
تاسيسات شهري -منابع طبيعي
نتيجه گيري معماري





نگاهي به استان گيلان ( صدف ماسوله)

 
باران هاى مه پاش شمال ، نم دريا، پوشش مخملين سبز جنگل ها وخزه هاى سبز آرميده بر تنه خيس قهو ه اى درختان، شاليزار هاى سبز زير لعاب زرگون آفتاب و مردمانى ميهمان نوازخاطراتى است كه تا ابد در ذهن گردشگران استان گيلان جاودانه مى شوند. جغرافياى دلپذير گيلان مجموعه اى است بى بديل از شاهكارها و مواهب خدادادى حاصل درياى هميشه آبى خزر، تجلى يافته در آيينه امواج آرام كرانه هاى دل انگيز، جلگه ها، كوهپايه هاى جنگلى با گستره سبز شاليزار هاى برنج، عطر خوش مخمل سبز بوته هاى چاى ، ييلاقات مصفا و رودخانه هايى زلال و پر پيچ و خم كه شايد در خارج از اين استان تنها بتوان همه اين بهشت چشم را يكجا تنها در رؤيا تصور كرد. وجود تالاب هاى زيباى اميركلايه لاهيجان ، خطيب گوران و كهنه گوراب فومن ، بندر كياشهر، استيل آستارا و تالاب بين المللى انزلى به عنوان توقفگاه و پناهگاه هزاران پرنده زيباو رنگارنگ دريايى و قو هاى سپيد ، مانند طاووسى زيبا پر هاى افسونگر خود را براى پذيرايى از مسافران گسترده است.
تمامى اين جاذبه ها و ديگر جاذبه هاى گيلان ، اين استان را در رديف چهار استان اول گردشگرى كشور مطرح كرده است. «ماسوله»، شهرى است تاريخى با بنا هاى زنجيروار ، پلكانى و كاهگلى كه از دره اى سبز با رودى خروشان آغاز و در افقى از ابر و مه امتداد مى يابد.
در ماسوله همه پنجره ها روبه آفتاب باز مى شود، نور خورشيد در قلب همه خانه ها نفوذ مى كند و گلدان هاى شمعدانى پر از گل به پنجره هاى چوبين و سنتى منازل زيبايى خاصى بخشيده است.
در ماسوله هربنايى متكى به بناى پايين دست است و مجموعه اين بناها از طريق راهرو هاى باريك طولى و دهليز هاى پرپيچ و تاب سنگ فرش شده به سازه هاى هم سطح و فوقانى راه مى يابد.
نسيم خنك و مرطوب از راهروى تو در توى ماسوله به آرامى مى خزد و در آنسوى پنجره هاى چوبى و خوش نماى خانه ها،همه براى ورود ميهمانان وگردشگران انتظار مى كشند.
«قلعه رودخان»، برفراز قله اى رفيع و درفاصله ۲۵ كيلومترى جنوب شرقى شهر فومن ،آنجا كه انبوه درختان جنگلى قد برافراشته اند، نظاره گر گذشت هزاره هاست. گرچه قرن هاست كه اين دژ ميزبان باد و باران و برگ هاى زرد فرو افتاده از انبوه درختان جنگلى است، اما باگذشت اين همه سال مى توان همهمه ستوران و پژواك صداى پاى قراولان ساسانى را برسنگ فرش هاى آن شنيد ، حتى شمايل نگهبانان و سربازان را تجسم و خستگى را در عمق نگاهشان ديد. كوره راهى صعب و نفس گير در گذر از دالانى سبز و پوشيده از انبوه درختان جنگلى سربه فلك كشيده، در مسير جويبارى زلال به دروازه قلعه رودخان و عمق تاريخ آن منتهى مى شود.