با توجه به کوتاهتر شدن طول عمر محصولات، تغییرات روز افزون و متنوع فناوری، تقاضاهای متنوع مشتریان با شدت رقابت در بازار و عوامل این چنین، محیط های مختلف سازمانی و بازاری نه تنها در حال حرکت به سمت ثبات نیستند بلکه دچار تنش ها و تغییرات گوناگونی میشوند. طبیعت ناپایدار و زودگذر محیط، در مواجهه با مخاطرات و ریسکهای کسب و کار الکترونیکی، چالشی ر ا رای سازمانهایی ایجاد می کند که میکوشند استراتژیها را فرمول بندی و پیاده سازی کرده و برای پیش بینی و واکنش در قبال تغییرات سریع این محیط به اندازه کافی منعطف باشند. از اینرو، اتخاذ استراتژی در محیط های ناپایدار با رویکردهای سنتی در شرایط مطمئن و باثبات تمایز دارد. برنامهریزی و مدیریت استراتژیک از مهمترین ارکان سیستمهای مدیریت در یک سازمان است؛ مدیریت راهبردی هنر و علم تدوین، اجرا و ارزیابی تصمیمات و وظایف چندگانهای است که سازمان را قادر میسازد به مقاصد خود دست یابد. استفاده صحیح و مؤثر از برنامه ریزی و مدیریت استراتژیک بهعنوان مهمترین ارکان سیستمهای مدیریت و همچنین به لحاظ نقش پیشگیرنده آن، اثربخشی مثبتی بر کنترل مشخصههای فنی و غیرفنی در تمام سطوح و در نهایت بر نتایج نهایی و برایندهای سازمان خواهد داشت.