تشريفاتي بودن كنوني با تشريفاتي بودن قوانين ابتدايي خلط نمي‌شود. به عنوان مثال، در حقوق رم، اعمال تا مدت‌هاي طولاني، در معناي سختگيرانه‌تر كلمه، تشريفات‌گرا بودند. اراده براي به وجود آوردن عملي حقوقي كافي نبود؛ بدين معنا كه شكل ضروري بود، و اعتبار اعمال حقوقي به رعايت آنها بستگي داشت.